Исроил Файзиддинов: Агар дар ҷодаи санъат ба қуллаи баланд расида бошам, аз дуои халқ буд.

Шаҳло: Дар саҳна чун мебинем, инсони бисёр ҳам ҷиддӣ ҳастед. Аммо дар ҳаёти шахси чӣ гунаед, ҷиддӣ ё шӯх?

Исроил Файзиддинов: (механдад) Медонед, ин ҳаёт монанди уқёнуси беканор аст ва вақте дар он уқёнус шино мекунед, бешубҳа бо ҳар гуна ҳолат рӯ ба рӯ мешавед. Аз ин рӯ, ман низ дар зиндагӣ, дар кор ва дар интихоб бисёр ҳам ҷиддӣ ҳастам. Аммо дар муносибати ҳаррӯза бо аҳли хонавода бисёр шӯху меҳрубон ҳастам.

Шаҳло: Чун як сӯҳбати озоду самимонае оғоз намудаем, гумонам ин табиати Шумо барои боз ҳам гарм гардидани мусоҳибаамон мусоидат мекунад.

Исроил Файзиддинов: Ҳа, албатта, албатта.

Шаҳло: Хуб, дар урфият як мақоли хубе ҳаст. Мегӯянд, ба як мард чил ҳунар кам аст. Дар баробати ҳунарманд, яъне сароянда буданатон, боз соҳиби кадом ҳунар ҳастед?

Исроил Файзиддинов: Воқеан мақоли нағзе мебошад. Ман бисёр мехоҳам ва насиҳат низ мекунам, ки шогирдон, фарзандон, умуман, ҷавонони мо бештар ҳунар омӯзанд. Аз бар намудану омӯхтани як ҳунар дар ҳақиқат камӣ мекунад ва ҳар як ҳунар аз якдигар вобастагӣ дорад. Аз ин рӯ, бахшида ба мавзуе дар саҳна суруд хонему муҳтавои онро надонем ё дар бораи як бурдаи нон гап занему машаққату заҳмати деҳқонро надонем, ки чӣ гуна гандум месабзонаду он орд мешавад ва мо он ордро нон карда мехӯрем, номумкин аст. Ҳунарманд будан, барои ҳар як шахс фоида дорад. Хушбахтона, имсолро Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳуриамон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли “Рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ” эълон доштанд ва албатта, ин иқдоми хирадмандонаест, барои аз байн нарафтану дубора эҳё шудани ҳунарҳои миллии мо. Ҷавонон низ ба ин васила бештар ҳунар меомӯзанд, соҳибкасб мешаванд. Зеро ҳарчӣ бештар ҳунари худро сайқал медиҳем барои пешрафти ҷомеа мусоидат мекунад. Ман аз хурдӣ ба ҳунари нонпазӣ завқ доштам, бо раҳнамоии падарам ин ҳунарро аз бар намудам. Кам кам дӯхтани пояфзолро низ омӯхтам, аммо ман гумон мекунам ин ҳанӯз кам аст.

Шаҳло: Сухан, ки дар хусуси ҷавонон рафт, қайд намудед, ки насиҳаташон мекунам. Айни ҳол ба он нафароне ки навқадам ҳастанд дар роҳи санъат, мусиқӣ чӣ пешниҳод доред?

Исроил Файзиддинов: Танҳо як чизро мегӯям, ки омӯзанд. Зеро, агар Худованд ба мо 2 фоиз истеъдод ато карда бошад, боқимонда 98 фоиз ҳама кӯшишу ғайрат бошад. Пурсидаанд, ки устод азиз аст ё истеъдод ва ё кӯшиш. Ман мегӯям, ки кӯшиш бояд дар дараҷаи аввал бошад. Чунки агар инсон истеъдод ва ё устоди беҳтарин дошта бошад, аммо кӯшиш надошта бошад, наметавонад соҳибкасб гардад. Соҳиби бузург мегӯяд:

Мактабе, ки дар он ишқ азиз аст, кӯдакон

Машқи ситам ба хондани фӯлод мекунад.

Ишқ бояд азиз бошад. Агар дар ҳар кор ишқ бошад, инсон муваффақ мешавад. Ба ҳамин хотир, ба ҷавонон мегӯям, ки бисёр омӯзанд. Агар ҳофизӣ ва ё санъаткориро манбаи асосии даромад гӯянд, хатои бузург мекунанд. Он ҷавоне, ки ба ин мақсад ба ҷодаи санъат қадам мемонад, ба ҳадаф расиданаш ғайриимкон аст. Агар ӯ ба ин соҳа ишқ дошта бошад, мумкин, ки ӯ эҷодкори хубу шахси барӯманд шавад.

Шаҳло: Боре шудааст, ки Шумо бе гирифтани ҳаққи хизмат дар анҷумане, яъне дар тӯйе иштирок кардед, танҳо ба хотире ки мухлисатон буданд, аммо ҳаққи хизматро пардохт карда наметавонистанд. Ё худ, агар ҳамин гуна таклиф шавад, чӣ кор мекунед?

Исроил Файзиддинов: Агар дар ҷодаи санъат ба қуллаи баланд расида бошам, аз дуои халқ буд, баъдан меҳру муҳаббати Ватан. Аз ин рӯ, ба халқу Ватан содиқона хизмат мекунем. Рисолати мо санъаткорон ҳамин аст. Инсонҳое ҳастанд, ки аз вақти тавлид гаштани кӯдакашон ният мекунанд, ки “Агар фарзандамро тӯй кунам, фалон санъаткорро меорам” . Ин ҳаёт, ки пастиву баландии худашро дорад, дар ҳамон вақти фарзандаш ба камол расидан, шояд шароити зиндагиаш хуб намешавад ва ӯ наметавонад ҳофизи дӯстдоштаашро ба тӯйи фарзандаш даъват кунад. Дар ман бошад, борҳо ин кор рух додааст. Мегӯянд-ку, кори хайрро тарзе кун, ки як дастат дасти дигаратро ё чашмат чашми дигаратро набинад. Ҳаққи гап дар ҳамин аст, аз дилу ботини худи инсон вобастааст. Қиссаеро ба Шумо нақл мекунам, агар розӣ бошед. . .

Шаҳло: Албатта, албатта

Исроил Файзиддинов: Рӯзе як зан барои даъват ба тӯйи фарзандашон ба хона омаданд. Аз сабаби серкорӣ ҳамон рӯз натавонистам бо он кас маслиҳат кунам. Як рӯзи холигӣ ёфтаму он касро даъват кардам ва гуфтам, ки фалон рӯз ман холӣ ҳастам. Он кас ба ҷону дил розӣ шуданд ва ҳамин тариқ он базмро дар рӯзи таъиншуда гузаронидем. Вақте ки ҳаққи хизматро пурсидам як пули ночизе гуфтанд ва ман розӣ шудам. Он зан дар ҳайрат монданд ва дар чашмонашон ашк пайдо шуду гуфтанд, ки ба тӯйи ҳамсояамон ба маблағи аз ин чанд баробар зиёд омадаед. Аммо, имрӯз ба ин миқдор розӣ шудед. Ташаккур ба Шумо, гӯён хеле хурсанд шуданд. Ман гумон мекунам, ин рисолати ман буд, чизи дигаре не.

Суҳбаторо: Шаҳло

Муҳаррир: Шаҳнавоз Каримова